Dag 1: Amsterdam - Reykjavik - Denver - Estes Park

Dag één, stond zoals eigenlijk altijd, van reizen, reizen en nog eens reizen. Een klein beetje spanning en vooral ook (proberen) te slapen.

Privé chauffeur Freek stond te popelen om Joyce af te zetten op Schiphol, dus kwamen beiden ruim op tijd in de Laar Oost aan om ondergetekende op te pikken om daarna door te rijden naar Rijkerswoerd om pa en ma Scholten als laatste aan het reisgezelschap toe te voegen.

Na de laatste steekproeven, zenuwachtige heen-en-weer loopjes en bekende vragen ' heb je dit...heb je dat en een voorlopig laatste cappuccino was het om 09:45 tijd om koers te zetten naar Schiphol.

Na een rustige rit op een zonnige zondagmorgen/middag kwamen we ruim op tijd aan op Schiphol om in te checken. Geen wachtrij om de bagage in te checken, geen wachtrij bij de paspoortcontrole. Voorlopig ging alles volgens het boekje.

De eerste paniek ontstond bij de controle op de handbagage en de lichaamsscan. Nadat alle spullen door de scans heen waren gekomen was Willem ineens zijn laptop kwijt. Paniek in de tent, maar na enkele minuten werd duidelijk dat Willem zijn laptop in de bak had laten liggen welke via een stapelstysteem weer onder de lopende band terug naar het begin van de band wordt geleidt. De rust keerde terug en we konden weer verder.

Het boarden, de vlucht naar tussenstop IJsland en de de overstap verliep soepel. Vanaf IJsland was het nog 8 uur vliegen naar Denver international. Een lange vlucht welke door debutanten Joke en Willem met gemengde gevoelens ervaren werd. Joke vond het toch allemaal wel een beetje TE lang en Willem vond het allemaal wel best.

De duisternis begon al in te treden toen we de landingsbaan op Denver international raakte, dus vandaag nog geen mooi uitzicht op berglandschap voor het reisgezelschap.

Na het ophalen van de bagage was het tijd om de auto op te pikken. Via mijn vaste adres had ik een fullsize auto gereserveerd welke ik bij Alamo mocht ophalen. Ik was vooraf gespannen of ik zelf een auto mocht kiezen aangezien dit ook mocht in Tampa bij dit bedrijf, maar vorig jaar niet bij Sixt in Phoenix. De verkoper probeerde mij nog vanalles aan te smeren inclusief extra verzekeringen voor lekke banden e.d, maar toch maar gezegd hier niet op in te gaan aangezien er op mijn reservering tot duidelijk staat: Full insurance.

Maargoed op naar de parkeerplaatst waar één van zijn collega's mij op zou wachten. Ze vroeg welk type auto ik gereserveerd had en tot mijn grote blijdschap was haar reactie " There is te lane with fullsize cars. Pick your favorite". Joyce en ik waren het erover eens. Het wordt de witte Dodge Charger, maar net toen we dat kenbaar wilden maken vroeg de dame van Alamo nog of we de bergen in zouden gaan. Blijkt namelijk dat de Chargers achterwielaandrijving hebben en dat is niet handige als je onder sneeuwige omstandigheden moet klimmen. Dus daarna maar gekeken welke auto de grootste kofferbak had en dat was de Chevrolet Malibu (zie foto) Na veel passen en meten konden niet alle koffers in de kofferbak, maar op de achterbank was genoeg ruimte, dus probleem opgelost.

We konden eindelijk gaan. TomTom ingesteld en nog 2 uur en 2 minuten te rijden tot Estes Park. Estes Park ligt vlak bij de ingang van Rocky Mountain NP en dat is de bestemming voor morgen, dus vandaar dat we deze rit maar gelijk bij de reisdag ingepland hadden. Helaas was het al donker waardoor je de mooie weggetjes niet helemaal in volle glorie kon aanschouwen, maar ja ook hier weer niet getreurd morgen moeten we toch via dezelfde weg weer terug naar beneden.

Om het winterse plaatje helemaal compleet te maken begon het halverwege de bergweg nog licht te sneeuwen. Eenmaal aangekomen bij Hotel Estes leek het dat we de enige gasten waren, want er stonden geen auto's. De receptie was ook al dicht (inmiddels was het hallf 11), maar gelukkig was er nog een brievenbus voor late arrivals.

Nu snel naar bed en morgen weer een nieuwe dag.

tot laterrrr