Dag 8: Sani Pass – Lesotho - Dargle Forest

“Er is er één jarig hoera, hoera dat kan je wel zien dat is zij”. Vandaag begon de dag met een klein liedje voor de jarige moeders. Als cadeautje mocht ze vandaag afzien tijdens de wandeling richting Lesotho.

Rond half 10 gingen we op weg naar de grenspost aan de zijde van Zuid op de Sani pass. Het was slechts 35 km vanaf onze cottage, maar we zouden er volgens offline maps toch ruim een uur over doen. Toen we eenmaal aangekomen waren in de Drakenbergen en het bord zagen staan met daarop 'vanaf dit punt alleen high clearance vehicles' werd duidelijk waarom.

Het wegdek was enorm slecht. Je kon eigenlijk niet eens spreken van een wegdek. Het was een dirt road vol met hobbels en gaten. Het uiterste werd gevraag van zowel de auto als de bestuurder. Gelukkig waren ze wel bezig met het wegdek voor bezoekers in de toekomst. Na een kilometer of 8 over deze slechte weg kwamen we bij de grenspost aan. Vanaf dit punt mogen alleen nog 4x4 voertuigen de weg berijden. Onze Avanza heeft geen 4x4 aandrijving, dus was het geen optie om verder omhoog te rijden (dit wisten we van tevoren al).

Nadat onze paspoorten van een stempel voorzien waren liepen we de pass op. Nog 8 kilometer in niemandsland te gaan tot aan de grensovergang met Lesotho. Ons doel was natuurlijk om de top te halen en een stempeltje toe te voegen aan de paspoorten. Ook een leuk feitje is dat ze aan de top het hoogst gelegen café van heel Afrika hebben. Op papier een uitdagende klim aangezien het ongeveer 800m klimmen is op een slecht wegdek.

De weg begon nog redelijk vlak, dus de eerste 4km waren relatief makkelijk. Daarna werd het steeds steiler met als hoogtepunt de laatste 1,5 kilometer zig-zaggend met een percentage van ongeveer 15%. Onderweg kwamen we twee andere wandelaars (Zuid-Afrikanen) tegen waar we mee aan de praat raakte en een stukje met ons mee wandelde.

Vaders had last van de omstandigheden, dus besloten vader en moeder een pauze in te lassen om daarna een eigen tempo te pakken. Dit was ongeveer na 6km klimmen net voor het lastigste stuk. Toen Joyce en ik een paar zigzag weggetjes hoger waren zagen we dat Joke en Willem een in een witte Landrover stapte welke ook op weg was naar boven.

Een kleine 500m voor de top werden we ingehaald door de Landrover en kregen ook wij een lift aangeboden, maar met de finish in zicht weigerde we dit aanbod natuurlijk. Eenmaal bij de grensovergang aangekomen liepen we pa en ma weer tegen het lijf. Ze konden met dezelfde mensen mee terug rijden, dus ook de vraag of wij ook mee terug wilde rijden.

Wederom sloegen we dit aanbod af, want het zwaarste zat erop en we wilden de full experience.
Even snel wat foto's van Lesotho en de bar en de weg terug kon beginnen. Een kilometer voor het einde kwamen we weer pa en ma in de Landrover tegen.

Uiteindelijk hebben we ongeveer 4 uur gedaan over pak 'm beet 17 kilometer. Aangezien we nog twee uur moesten rijden en het inmiddels al een uur of half 4 was besloten we gelijk te gaan rijden richting Dargle Forest Lodge. Daar zouden we in een huisje in het bos zitten met een mooi uitzicht.

Onderweg werd het enorm slecht weer. Veel regen en wind met een invallende duisternis maakte het best een uitdagende rit. In Dargle Forest was het inmiddels gaan onweren en na twee uur in het huisje sloeg de bliksem vlakbij in en kwamen we zonder stroom te zitten. Tijd om naar bed te gaan